تعریف مفهومی: نوعی رهبری که رهبر علائق و منافع پیروان را توسعه می دهد و در آنها احساس آگاهی و پذیرش نسبت به اهداف و مأموریت ها به وجود می آورد. رهبر فردی الهام بخش و دارای ملاحظات انسانی است که با تحریک هوشمندانه پیروان، آنها را در حل مسائل با نگاهی جدید توانمند می سازد (میرکمالی، ۱۳۸۵).
منبع:«ميرکمالي، سید محمد (۱۳۸۵). رهبري و مديريت آموزشي. چاپ هفدهم، تهران: انتشارات يسطرون»